Historiek

• De WSKLuM, die in 1958 werd opgericht als een sectie van de SKLuM (Sportkring Luchtmacht), was meer dan een kwart eeuw gehuisvest in het oude complex van de Dienst voor Lucht en Zeereddingsacties, gelegen aan de Vlotkom te Nieuwpoort.
• In het kader van de oprichting te Nieuwpoort van de nieuwe jachthaven Novus Portus en de verdeling van de nieuwe installaties die de sportclubs ter beschikking gesteld werden, kreeg de WSKLuM een terrein en ligplaatsen in het Novus Portus complex toegewezen.
• Deze VZW met sociale inslag werd derhalve geconfronteerd met het probleem van de overplaatsing van haar installaties. Ze zou dus met andere woorden verplicht zijn om een nieuw clubhuis te bouwen op de noordoever van de Novus Portus.
• Dankzij het begrip en de steun van alle betrokken instanties, zowel de burgerlijke als de militaire, werd dit nieuwe Clubhuis op 27 september 1986 ingehuldigd door Luitenant-Generaal J. Lefèbvre, Stafchef van de Luchtmacht en door Generaal-Majoor van het Vliegwezen H. Robijns de Schneidauer, Voorzitter van de Sportkring Luchtmacht. De eerste steen werd eerder gelegd op 27 april 1985 door de Heer Senator G. Mommerency, Burgemeester van Nieuwpoort.
• Ruim vijfhonderd families zijn op heden bij de WSKLuM ingeschreven, wat het totale ledenaantal op meer dan duizend brengt.
• Er werden 15 pontons aan de Watersportkring van de Luchtmacht toegekend wat het totaal aantal beschikbare ligplaatsen op ongeveer 370 brengt.
• Het voorzitterschap van de WSKLuM wordt sinds 2014 door Lt ter Zee 1st klasse b.d. Michel Hanton terwijl het secretariaat sinds geruime tijd geleid wordt door Commandant Vlieger b.d. Max De Baere. De clubfinanciën worden beheerd door Kolonel Eric De Clercq terwijl de wedstrijdleiding in handen is van Commandant van het Vliegwezen b.d. Bob Leclercq.

26 mei 2009 : de WSKLuM Nieuwpoort vzw bekomt een langdurige concessie van 27 jaar met aanvang op 1 januari 2010 om van rechtswege te eindigen op 31 december 2036

Wij zijn fier ...
Het was gewaagd maar moedig van een aantal WSKLuM bestuurders om in 1985 de beslissing te forceren om een clubhuis te bouwen op gronden die geen eigendom van de vereniging waren, gronden die enkel ten precaire titel vergund werden.
De exploitaite van de jachthavens werd aan Bloso opgedragen op 1 januari 1991 met haar oprichting als parastatale.
Reeds op 29 januari 1991 hebben de kust-jachtclubs met Bloso een overeenkomst afgesloten waarbij de ligplaatsvergoeding door Bloso zou geïnd worden en er geen stadstaks meer verschuldigd zou zijn. Dit ontaarde echter in een geschil waarbij de clubs aan een drievoudige taks dreigden onderworpen te worden, nml. de Bloso- en de Stadstaks en de Retributie van de Vlaamse Overheid.
Bloso is een aantal verplichtingen uit deze overeenkomst niet nagekomen. Zo hebben de Clubs op geen noemenswaardige steun kunnen rekenen in de procedure tegen de door de Stad Nieuwpoort ingevoerde belasting, heeft Bloso eenzijdig vanaf 1994 het liggeld opgetrokken van 300 naar 400 Fr/m² in tegenstelling met vroegere afspraken, en is gebleken dat Bloso niet over de know-how beschikte om een jachthaven te beheren.
Daar alle kustclubs nu in dezelfde probleemschuit van overtaxatie en precaire vergunningen verzeild waren hebben Christian Deleu, Steven Desloovere en ikzelf het voortouw genomen in de oprichting van de feitelijke vereniging "De kustclubs" met als idee "samen sterk". 
Al vlug werden we bijgestaan door Hans Verbaanderd die de belangen van een aantal clubs met succes verdedigde in de juridische procedure tegen de Stad Nieuwpoort.Vermits de Clubs het in gebreke blijven van Bloso vaststelden, hebben zij op eerder positieve wijze een voorstel gedaan waardoor het beheer en exploitatie van de jachthavens aan de Clubs in concessie zou worden gegeven. Na verscheidene vergaderingen heeft Bloso geweigerd op dit voorstel in te gaan.
Ondertussen had Meester Edwin De Maesschalck bewerkstelligd dat ik op 17 februari 1995 bij Dhr. Johan Van Hecke een voorstel tot oplossing mocht indienen "De Clubs vragen overleg met alle betrokken instanties ten einde de concessie te bekomen van het beheer en de exploitatie van de jachthavens en een recht van opstal voor de op het land opgerichte gebouwen en infrastructuur". Door tussenkomst van Johan Van Hecke werden ikzelf en Hans Verbaanderd eind februari 1995 ontvangen door Dhr. Kelchtermans, toenmalig minister bevoegd voor het Departement Leefmilieu en Infrastructuur, en werd de voorgestelde oplossing besproken. Op 16 maart 1995 had Hans samen met 2 VVW afgevaardigden een bijkomend onderhoud op het kabinet van minister Kelchtermans.
Als gevolg van de gesprekken heeft de overheid ingezien dat het beheer en de exploitatie van de jachthavens beter kon berusten bij de diensten die voorheen de jachthavens hadden aangelegd, nl. het Departement Leefmilieu en Infrastructuur", en in juli 1996 werd door de Vlaamse Regering beslist het beheer en de exploitatie van de kustjachthavens aan Bloso te ontnemen en toe te vertrouwen aan Administratie Waterwegen en Zeewezen.
Een bijkomend probleem kwam vanuit de commerciële sector die plots aanspraak maakte op ligplaatsen en mededinging eiste bij het toekennen van de concessies.. ook dit gevecht gingen wij aan.
Vanaf toen hebben wij niet meer stilgezeten met als voornaamste drijfveer het betonneren van alle clubrealisaties door het bekomen van langdurige concessies met een gezond rechten en plichtenkarakter en tegen aanvaardbare retributies.
Er werd een strategie uitgewerkt waarbij onze invloed bij de bevoegde overheid gestadig is toegenomen:
- volledig inwerken bij de hervorming van de federatie van LBWB naar CWV, en via het nieuw sportdecreet van 2001 naar de VYF op 29/1/2002.
- in 2003 : op vraag van RBSC en RYCB en in samenspraak met VVW de leiding nemen bij de herstructurering en de financiële gezondmaking van de VYF
- in 2003 : adviserende rol bij Dhr Plessers, coördinator voor het opstellen van het Beleidsplan waterrecreatie en -toerisme van de waterwegen en kust in Vlaanderen van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, waar in punt 12 van het twaalfpuntenplan onze insteek tekstueel weerhouden werd "Concessiebeleid voor (kust)jachthavens: Het is de bedoeling dat er in de toekomst een langdurige concessie wordt verleend aan de uitbaters van de jachthavens. In deze concessie worden rechten en plichten..). Dit plan wordt definitief van kracht in november 2003.
- maart 2004 : secretaris-generaal VYF
- 22 juli 2005 : De Vlaamse Regering beslist de oprichting van het "Overlegplatform voor waterrecreatie, -sport en -toerisme" met als permanente overleg platformen en werkende organen het "Subteam Kustjachthavens" en het "Subteam Binnenvaartwegen".
- 17/02/2006 : Eerste Algemene Vergadering van het Overlegplatform: Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, verklaart bereid te zijn om het systeem van precaire vergunningen te vervangen door concessies en vraagt aan het Subteam om voorstellen uit te werken.
- 26/04/2006 : eerste vergadering "Subteam Kustjachthavens" onder voorzitterschap van AWZ en waar de secretaris-generaal van de VYF de watersportfederaties vertegenwoordigt. In dit platform zetelen Toerisme Vlaanderen, de Vlaamse Sport Federatie, de Provincie met Westtoer, de Kustburgemeesters, de Scheepvaartpolitie, de Douane en daarnaast Nautiv, de belangenorganisatie van de commerciëlen.
- 20/06/2006 : de vraag van VVW-recrea gesteund om als volwaardig lid te zetelen in het Subteam. Steven Desloovere vervoegt het Subteam. Vanaf dit ogenblik hebben we voortdurend druk uitgeoefend om de concessieovereenkomst te bekomen.
Vorig jaar, en vooral de laatste maanden hebben wij nog heel wat aan de teksten gesleuteld. Samen met Caroline Lootens, de juriste van AMDK, samen met Steve Timmermans, ingenieur bij AMDK, en met het deskundig advies van Hans Verbaanderd zijn wij na stevige discussies tot een aanvaardbare overeenkomst gekomen. Het definitief exemplaar werd op 26 mei 2009 per email toegestuurd.
Voor de pluim moet je het niet doen, pleegde tante Lucille te zeggen, maar wees nooit bang "to show your flag".
Bovenstaande is een stukje geschiedenis, met als eindresultaat een mijlpaal voor alle kustclubs, en voor de WSKLuM in het bijzonder. En daarvoor deden wij het.
Op 26 mei 2009 om 18u45 ondertekenden te Nieuwpoort de toenmalig Voorzitter Marcel Terrasson en de Secretaris Max De Baere van de WSKLuM vzw een concessieovereenkomst met een duur van 27 jaar met het Vlaams Gewest, vertegenwoordigd door haar regering, bij delegatie in de persoon van kapt. J. D'Havé, administrateur-generaal bij het Ministerie van Mobiliteit en Openbare Werken. De verlenging van 6 pontons zijn inclusief.
Ja... wij zijn fier.. en dankbaar. Max De Baere, secretaris.
 

26 mai 2009 : l’ASBL WSKLuM Nieuport obtient une concession de longue durée de 27 ans à partir du 1^er janvier 2010 qui expirera de plein droit le 31 décembre 2036.

Nous sommes fiers …
Il était risqué mais courageux de la part du Conseil d’administration du WSKLuM de forcer la décision, en 1985, de construire un clubhouse sur un terrain qui n’était pas la propriété de l’association, mais seulement mis à sa disposition de manière précaire.
L‘exploitation des yachts clubs a été attribuée au BLOSO le 1^er janvier 1991 au moment où celui-ci est devenu parastatal.
Le 29 janvier 1991 les yachts clubs de la côte ont conclu un accord avec BLOSO accordant  l’encaissement par BLOSO des droits d’amarrage et nous exonérant de la taxe de la ville. Ceci générait cependant un conflit : les clubs étaient menacés d’être soumis à trois taxes, à savoir celles du BLOSO, de la ville et de la Région Flamande.
Malheureusement BLOSO n’a pas observé quelques-unes de ses obligations prévues par l’accord :
- Les clubs n’ont ainsi pas pu compter sur son appui dans la procédure contre la taxe imposée par la ville de Nieuport,
- BLOSO a augmenté unilatéralement le droit d’amarrage de 300 à 400 BEF/m2
- Il s’est avéré que BLOSO ne disposait pas du savoir-faire pour gérer un yacht-club.
Etant donné que les clubs de la côte étaient dès lors tous confrontés au même problème de surtaxation et de licences précaires, nous avons, Christian Deleu, Steven Desloovere et moi-même pris les devants en créant une association de fait « Les clubs de la côte » avec l’idée « l’union fait la force ».
Nous avons très rapidement pu compter sur l’aide de Hans Verbaanderd qui a défendu avec succès les intérêts d’autres clubs dans la procédure juridique contre la ville de Nieuport. Etant donné que les clubs constatent que BLOSO manque toujours à ses devoirs, ceux-ci ont  fait, de manière positive, une proposition accordant la concession de la gestion et de l’exploitation des yachts clubs aux Clubs. Après plusieurs réunions, BLOSO a refusé cette proposition. Entre temps Edwin De Maesschalck  avait obtenu que je puisse, le 17 février 1995, introduire une proposition de solution auprès de M. John Van Hecke « Les Clubs sollicitent une concertation avec toutes les instances concernées afin d’obtenir la concession de la gestion et de l’exploitation des yachts clubs et un droit d’ériger des bâtiments et des infrastructures sur le terrain ».
Grâce à l’intervention de Johan Van Hecke, Hans Verbaanderd et moi-même avons été reçu fin février 1995 par M. Kelchtermans, à l’époque ministre de l’Environnement et des Infrastructures, afin de discuter de la proposition.
Le 16 mars 1996, Hans, accompagné de deux représentants du VVW, a eu un entretien complémentaire au cabinet du ministre Kelchtermans.
Suite à ces entretiens, les autorités ont dû constater qu’il était préférable que la gestion et l’exploitation des yachts clubs incombent aux services qui avaient précédemment construits les marinas, à savoir le Département Environnement et Infrastructure. En juillet 1996, le Gouvernement Flamand a décidé de retirer la gestion et l’exploitation des yachts clubs de la côte au BLOSO et de les attribuer à l’Administration des Voies fluviales et la Marine.
Un problème supplémentaire surgit alors du secteur privé qui, tout à coup, sollicite des places d’amarrage et exige la libre concurrence dans l’attribution des concessions. Nous avons donc également dû engager ce combat-là.
A partir de ce moment-là nous n’avons plus arrêté, avec pour principal objectif de bétonner toutes les réalisations des clubs en obtenant des concessions  à long terme avec des droits et des devoirs sains moyennant des rétributions acceptables.
Une stratégie a été élaborée par laquelle notre influence auprès des autorités compétentes a constamment progressé :

• S’impliquer entièrement dans la réforme de la fédération LBWB vers CWV, et via le nouveau décret du sport de 2001 vers le VYF au 29/01/2002,
• En 2003 : à la demande du RBSC et du RYCB et en concertation avec le VVW, prendre la direction lors de la restructuration et l’assainissement financier du VYF,
• En 2003 : rôle de conseiller auprès de M. Plessers, coordinateur pour la rédaction du « Beleidsplan waterrecreatie en –toerisme van de waterwegen en kust in Vlaanderen » du Ministère de la Communauté Flamande. Dans ce plan de 12 points, le point 12 reprend textuellement notre rapport « Gestion des concessions pour les yachts clubs de la côte : L’intention est d’accorder, à l’avenir, des concessions de longue durée aux exploitants de marinas. Ces concessions reprendront les droits et devoirs …. ». Ce plan est entré définitivement en vigueur en novembre 2003.
• Mars 2004 : secrétariat-général du VYF,
• 22 juillet 2005 : Le Gouvernement Flamand décide la création de la « Overlegplatform voor waterrecreatie, -sport en –toerisme » avec pour plateforme permanente de concertation le « Subteam Kustjachthavens » et le « Subteam Binnenvaartwegen »,
• 17 février 2006 : première assemblée générale de l’ «Overlegplatform» : Kris Peeters, Ministre Flamand des Travaux Publics, se déclare prêt à remplacer le système de licences précaires par des concessions et demande au Subteam de préparer des propositions,
• 26 avril 2006 : première réunion du « Subteam Kustjachthavens » sous la présidence de l’AWZ et où le secrétaire-général du VYF représente les fédérations des sports nautiques. Siègent dans cette plateforme le Tourisme de Flandre, la Fédération du Sport Flamand, la Province avec West tour, les Bourgmestres de la côte, la Police Maritime, la Douane ainsi que Nautiv, représentant l’intérêt des commerciaux.
• 20 juin 2006 : le VVW-recrea sollicite le droit de siéger comme membre effectif dans le Subteam. Steven Desloovere rejoint donc le Subteam. A partir de ce moment-là, nous n’avons cessé d’exercer une pression afin d’obtenir les contrats de concessions. L’année précédente, et principalement les derniers mois, nous avons encore pas mal travaillé les textes. Nous sommes, avec l’aide de Caroline Lootens, la juriste de AMDK, de Steve Timmermans, ingénieur chez AMDK et avec les conseils avisés de Hans Verbaanderd, arrivés, après de grosses discussions, à un accord acceptable. L’exemplaire définitif a été envoyé par courriel le 26 mai 2009.

Ceci est un morceau de notre histoire, avec, comme résultat final, une étape pour tous les clubs de la côte et plus particulièrement pour notre club. C’est évidemment pour cela que nous nous sommes investis.

Le 26 mai 2009 à 18 h. 45’, un contrat de concession d’une durée de 27 ans a été signé à Nieuport par notre Président Marcel Terrasson, le Secrétaire Max De Baere et la Région Flamande, représentée par son gouvernement, ayant donné délégation au capt. J. D’Havé, administrateur-général au ministère de la Mobilité et des Travaux publics. Était inclus la prolongation de 6 pontons.
Oui, nous en sommes fiers … et reconnaissants. Max De Baere, Secrétaire.

2016-2017 :  RENOVATIE VAN DE NOVUS PORTUS GEDEELTE WSKLuM NIEUWPOORT :